CZOŁNIK Henryk Stanisław (ur. 15 I 1923 w Łodzi), inżynier włókiennik, mgr ekonomii wieloletni nauczyciel w Zespole Szkól Włókienniczych nr 1 w Łodzi. W 1950 ukończył Technikum Włókiennicze dla Robotników Wysuniętych MPL w Łodzi, a w 1953 Wydział Włókienniczy na Politechnice Łódzkiej i uzyskał dyplom inżyniera włókiennika. W 1965 ukończył Wydział Ekonomiczny na Uniwersytecie Łódzkim i uzyskał dyplom magistra ekonomii. W tym też roku ukończył studia pedagogiczne dla nauczycieli szkół zawodowych.

W latach 1945 -1947 pracował jako robotnik, a w 1947-1950 był podmistrzem w ZPB. im. J. Marchlewskiego w Łodzi i st. asystentem kierownika przędzalni (1950) w ZPB im. S. Harnama w Łodzi. Po ukończeniu studiów, od września 1953 do momentu przejścia na emeryturę w 1983, był nauczycielem w Technikum Włókienniczym w Łodzi. Wykładał m.in. technologię i podstawy przędzalnictwa, kolorystykę i rysunek techniczny, a przez szereg lat prowadził laboratorium maszyn przędzalniczych. Przez kilkanaście lat był kierownikiem Wydziału Przędzalniczego Technikum. Okresowo wykładał również w Technikum Wieczorowym i Zaocznym, Technikum Dziewiarskim, Technikum Planowania i Normowania oraz Technikum Mechanicznym im. T Duracza w Łodzi.

W czasie pracy w szkole zorganizował laboratorium maszyn przędzalniczych oraz gabinet technologiczny przędzalnictwa. Jest autorem programu zreformowania edukacji zawodowej na poziomie średnim, polegającego m.in. na prowadzeniu niektórych zajęć szkolnych w zakładach przemysłowych, na najnowocześniejszych maszynach. Był autorem kilkudziesięciu programów i metodyk nauczania, współautorem kilkunastu skryptów i podręczników, m.in. Technologii przędzalnictwa bawełny, Łódź 1956, Przędzalnictwa bawełny cz. 2 i 3, Warszawa 1973, wznów. 1974, 1978, 1980, Nowoczesnych maszyn przędzalniczych - niedoprzędzarek, Warszawa 1985, Nowoczesnych maszyn przędzalniczych - czesarek, Warszawa 1987 oraz monografii Dzieje Łódzkiej Szkoły Włókienniczej w Polsce Niepodległej 1919 - 1969. Za współautorstwo w opracowaniu odczytu nt. „Zaprojektowanie i wyposażenie gabinetu przedmiotowego z przędzalnictwa" uzyskał drugą nagrodę w skali ogólnopolskiej (1968).

W Szkole Zawodowej (1976) i Technikum Włókienniczym (1985) zamieścił artykuły o metodach kształcenia przędzalników. W szkole prowadził koło fotograficzno-filmowe, które tworzyło filmy z zakresu technologii przędzalnictwa, koło zainteresowań plastycznych oraz organizował młodzieżowa turystykę pieszą i kajakową. Ukończył kursy NOT dla scenarzystów i konsultantów filmów technicznych (1965, 1969). Był członkiem Głównej Komisji Wydawnictw NOT. Z zamiłowania uprawia rysunek i malarstwo i wiele wolnego czasu poświecą organizowaniu i uczestnictwu w turystyce młodzieżowej. W czasie okupacji więziony był początkowo (w maju 1940) w Radogoszczu, a w następnych latach (do kwietnia 1945) w obozie koncentracyjnym w Dachau. Odznaczony był m.in. Krzyżem Oświęcimskim (1987) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983). Zmarł 21.01. 1991 r. w Łodzi.

Tekst z „Przeglądu Włókienniczego", rok 1989, str. 423